Ulica Mostowa od wieków była ważnym elementem infrastruktury miejskiej. Wszystko za sprawą Mostu Podgórskiego, który zaczynał się u wylotu ul. Mostowej i łączył z ul. Krakowską w Podgórzu po drugiej stronie Wisły. Przeprawa ta wybudowana została w latach 1850–1925r. Związana jest również z początkami komunikacji miejskiej w Krakowie.

Jako początek transportu publicznego w Stołecznym Królewskim Mieście Krakowie przyjmuje się rok 1867 za sprawą uruchomienia regularnych linii omnibusowych (jednak popularniejszą datą, którą przyjmuje się za początek komunikacji w Krakowie jest rok 1875). Data ta związana jest z wydaniem przez gminę miejską koncesji na utrzymanie omnibusów. Pojazdy te kursowały na trasie Dworzec Kolejowy - ul. Basztowa - ul. Floriańska - Rynek Główny - ul. Grodzka - ul. Stradomska - ul. Krakowska - Plac Wolnica - ul. Mostowa - Most Podgórski. Koniec trasy wyznaczony został na zakończeniu ulicy Mostowej tuż przed mostem Podgórskim. Jednak omnibus konny nie spełniał oczekiwań mieszkańców i władz miasta. Dlatego też Zarząd Miasta dość szybko, bo już na początku lat `70 XIX wieku, rozpoczął pertraktacje z zagranicznymi kontrahentami o udzielenie koncesji na uruchomienie i prowadzenie nowocześniejszego środka transportu, jakim były wówczas tramwaje konne.

Pod koniec 1881r. Rada Miasta zadecydowała o budowie linii tramwajowej. Przyjęto propozycję Belgijskiego Towarzystwa Kolei Lokalnych (Compagnie Generale des Chemins de Fer Secondaires) udzielając jednocześnie koncesji na zbudowanie i eksploatowanie przez 45 lat tramwaju konnego. Zbudowano linię jednotorową z czterema mijankami wraz torem podwójnym na końcówkach trasy. Podobnie jak w przypadku omnibusów, linia tramwajowa łączyła Dworzec Kolei Wiedeńskiej z Mostem Podgórskim (przez Rynek Główny). Cała trasa miała długość 2800 metrów. Tor wykonano z szyn płaskich o rozstawie toru 900mm.

Pierwsze jazdy próbne rozpoczęto 27 września 1882 r. a uroczyste oddanie do użytku nastąpiło 31 października 1882r. W tym dniu Prezydent miasta Ferdynand Weigel wraz z zarządem o godzinie 10 rano wyruszyli spod Ratusza w pierwszą podróż "konną koleją żelazną zwaną tramwajem". W dniu następnym (1 listopada) udostępniono tramwaj mieszkańcom. 13 marca 1883r. Banque de Belgique odstąpił prawa Towarzystwu Akcyjnemu Tramvays Autrichiens et Extensions Societe Anonyme z Brukseli.

W 1895r. podjęto temat wyboru innego sposobu napędu tramwajów. Biorąc przykład z innych miast monarchii Austro-Węgierskiej podjęto decyzję, aby wagony zasilać prądem elektrycznym. W połowie lat `90 XIX wieku rząd austriacki podjął dekret uzależniający wydawanie koncesji na budowę i eksploatację kolei firmom, posiadającym siedziby na terenie Austro-Węgier. W ten sposób 11 czerwca 1898r. został podpisany kontrakt pomiędzy Gminą Kraków a Towarzystwem Akcyjnym Tramvays Autrichiens et Extensions Societe Anonyme z Brukseli na utworzenie przedsiębiorstwa Krakowska Spółka Tramwajowa Towarzystwo Akcyjne z siedzibą w Krakowie. Nowa firma w 1900r. podpisała z miastem umowę na elektryfikację linii wąskotorowego tramwaju konnego. Dość szybko, bo w styczniu 1901r. pierwsza linia była gotowa. Pierwsze jazdy próbne odbyły się 19 stycznia a oficjalna prezentacja i przejazd elektrycznym tramwajem wąskotorowym miał miejsce 16 marca 1901r. Otwarcia dokonał Prezydent Miasta Józef Friedlein. Zakup wagonów, budowę linii oraz zaplecza sfinansował Österreichische Siemens Schuckert-Werke w zamian za akcje Krakowskiej Spółki Tramwajowej. W ten sposób firma Schuckert-Werke stała się głównym akcjonariuszem tramwajów w Krakowie.

Pogarszające się stosunki pomiędzy Krakowską Spółką Tramwajową a Miastem doprowadziły ostatecznie do wykupienia przez Gminę Kraków od firmy Schuckert 95% udziałów w spółce. Planowano zakupić nowy, pojemniejszy tabor, przebudować jednotorowe odcinki na dwutorowe a także pomyślano o przebudowie wszystkich torowisk o rozstawie 900mm na 1435mm. Skupiono się jednak na budowie nowych połączeń normalnym rozstawie szyn (1435mm).

Elektryczne tramwaje wąskotorowe funkcjonowały niemal bez przeszkód do II Wojny Światowej, nawet w latach 1914-1918 podczas I Wojny Światowej. W okresie dwudziestolecia międzywojennego w związku z rozwojem gospodarczym i komunikacyjnym wszelkie inwestycje nabrały większego znaczenia. W 1925r. ze względu na zły techniczny został zamknięty Most Podgórski. Podjęto również decyzję o budowie nowej przeprawy przez Wisłę. Urzędnicy zadecydowali aby nowy most umieścić na zakończeniu ulicy Krakowskiej a nie w miejscu Mostu Podgórskiego (miało to między innymi związek z niekorzystnym dojazdem przez plac Wolnica i ulicę Mostową). Na czas wybudowania tzw. IV Mostu (później nazwanego imieniem Józefa Piłsudskiego) na filarach rozebranego w grudniu 1925r. Mostu Podgórskiego wykonano drewnianą kładkę a za przejście po niej pobierano opłaty, które zasilać miały budowę nowej przeprawy. IV Most miał w założeniu przeprowadzenie linii tramwajowej (już jako normalnotorowej) aby ułatwić komunikację między Kazimierzem a Rynkiem Podgórskim i dalej Łagiewnikami oraz Borkiem Fałęckim. 19 stycznia 1933r. nowy most został otwarty dla ruchu kołowego i dla pieszych. W brukowanej jezdni przeprowadzono także torowisko tramwajowe o długości po ok. 160m. Jednak zanim pojechały po nim tramwaje należało wykonać nowe tory w rozstawie 1435mm w ul. Krakowskiej (wówczas istniało jeszcze torowisko tramwaju wąskotorowego) oraz na ulicy łączącej most z ul. Kalwaryjską. Pierwszy tramwaj przejechał po Moście Piłsudskiego dopiero po wojnie. W celu uzyskania choć częściowego zwrotu poniesionych nakładów na budowę Rada Miejska wprowadziła opłaty za korzystanie z mostu.

Pomimo otwarcia nowej przeprawy przez Wisłę, tramwaj wąskotorowy nadal kończył swoją trasę przy dawnym Moście Podgórskim, na zakończeniu ul. Mostowej. Dopiero 3 lata później podjęto prace przy wykonaniu krótkiego, niespełna 136 metrowego nowego odcinka linii. Torowisko poprowadzono od końcówki na ul. Mostowej do skrzyżowania ul. Podgórskiej z ul. Krakowską i zakończono ślepym torem bez mijanki. Tramwaje pojechały nową trasą 5 grudnia 1936r.

Przez cały okres II Wojny Światowej tramwaje wąskotorowe kursowały po identycznych trasach jak przed wojną. W grudniu 1944r. w związku ze zbliżającym się frontem, komunikacja została zawieszona. Po paru dniach, w styczniu 1945r. wznowiono na chwilę ruch tramwajowy. W nocy z 17 na 18 stycznia 1945r. do Krakowa wkroczyły wojska Armii Czerwonej a wycofujące się wojska niemieckie wysadziły w powietrze wszystkie przeprawy mostowe na Wiśle. Unieruchomione na ulicach miasta wagony z czasem ściągano do zajezdni, starano się również jak najszybciej odbudować infrastrukturę. Po miesiącu, 17 lutego uruchomiono trasę wąskotorowej jedynki, z Dworca Kolejowego przez Rynek Główny prawdopodobnie już tylko do Placu Wolnica (część źródeł podaje informacje o uruchomieniu całej trasy, tj. od Dworca do Mostu Piłsudskiego, część o uruchomieniu trasy tylko do Placu Wolnica). Wiele wskazuje jednak na to, że po II Wojnie Światowej tramwaje na ul. Mostową i ul. Podgórską już nie wróciły a torowisko jak i towarzyszącą infrastrukturę zapewne w niedługim czasie rozebrano i wykorzystano w innych częściach miasta.

1 (linia wąskotorowa tramwaju konnego), 1 (linia wąskotorowa tramwaju elektrycznego) - ul. Mostowa, odcinek od Placu Wolnica do Mostu Podgórskiego.

1 (linia wąskotorowa tramwaju elektrycznego) - ulica Podgórska, odcinek od ul. Mostowej do Mostu im. Piłsudskiego.

Obecnie ciężko jest doszukać się elementów wskazujących na obecność tramwajów na ulicy Mostowej i Podgórskiej. Ma to związek m.in. z szeroko zakrojoną modernizacją w/w ulic. Jedynie na narożnej kamienicy stojącej u zbiegu ulicy Bocheńskiej, ulicy Mostowej i Placu Wolnica na wysokości pierwszego piętra widoczna jest ozdobna rozeta. Zapewne służyła do zawieszenia sieci trakcyjnej zarówno w relacji Plac Wolnica - ul. Bocheńska jak i Plac Wolnica - ul. Mostowa.