Na początku lat `70 w Polsce podjęto decyzję o zakupie licencji nowoczesnego autobusu z tzw. kraju kapitalistycznego. Zebrano wówczas oferty z firm Berliet, Fiat, Hino, Klockner-Humbold-Deutz, Leyland oraz Pegaso. Po zapoznaniu się z nimi, podjęto rozmowy z producentami autobusów Leyland, Hino, Deutz i Berliet. Dostarczyli oni do Polski autobusy takie jak Leyland DAB Lidrt 12-4 Worldmaster, Hino RC620, Magirus-Deutz i Berliet PR100, które były testowane głównie na ulicach Warszawy. Wyjątkami były Hino RC620 oraz Berliet PR100, które pojawiły się także w Krakowie. Ten drugi w grudniu 1971 roku kursował m.in. na liniach 119 (Dworzec Główny - Łagiewniki) oraz A (Wernyhory - C.A. HiL). Pojazd testowany był równolegle z drugim egzemplarzem dostarczonym do stolicy. Były to wozy z prototypowej serii wyprodukowanej w 1970 roku w ilości 4 sztuk. Autobus o długości 11,23m mógł zabrać 97 osób. Posiadał niezależne zawieszenie kół przednich i resorowanie na miechach powietrznych, i pomocniczych sprężynach śrubowych. Zawieszenie tylne było sztywne, również na miechach powietrznych i pomocniczych resorach piórowych. Wyposażony był w silnik Perkins i półautomatyczną skrzynię biegów Wilson. Ponieważ Berliet przypadł do gustu władzom partyjnym, w 1972 roku podpisano umowę na montaż francuskich pojazdów w fabryce w Jelczu. W styczniu 1973 roku pierwsze 5 sztuk przekazano do Warszawy. Model PR100 uważano za przejściowy i równolegle prowadzono prace nad wydłużoną do 12-metrów trzydrzwiową wersją, oznaczoną jako PR110, której uruchomienie produkcji planowano na 1974 rok.

» autobusy wycofane z ruchu: Berliet PR100MI, Renault PR100
» baza taboru: Berliet PR100MI, Renault PR100
» baza taboru: autobusy testowe

xx 123 - zdjęcie pojazdu obecnie eksploatowanego

Opracowanie: Michał Smajdor

Źródła:
» Notatki i obserwacje własne